Orkestklas ZDM en MOV: De jeugd heeft de toekomst
In een notendop: Concordia is er altijd veel aan gelegen om de jeugd te stimuleren muziek te maken. Het liefst bij de harmonie natuurlijk, maar niet persé alleen maar bij Concordia.
Eerst was er het idee om de jeugdige muzikantjes wat meer perspectief te bieden door ze al in een vroeg stadium samen te laten spelen. Dat werd de orkestklas. Een half jaar tot een jaar les was voldoende om in te stromen.
Vóór er überhaupt een instrument gekozen werd, moest er een vooropleiding komen met ruime keuze mogelijkheden om het instrumentale pad op te gaan. En het liefst te kiezen voor een studie op een instrument (zingen of dansen kon natuurlijk ook!) En nóg liever een instrument dat ook in de harmonie mee zou kunnen spelen in de toekomst.
Dat werd de ZDM opleiding: Zang Dans Muziekopleiding.
Het spreekwoord zegt: zoals de ouden zongen piepen de jongen. Maar bij de harmonie werd het zoals de jongen piepen, papagaaien de ouden……
De “rijpere” jeugd kreeg de kans om een soort ZDM opleiding op hun niveau te gaan volgen en zo te kijken of er alsnog een toekomst in de muziek in het verschiet lag. De MOV ontstond. Muziekonderwijs Volwassenen!
Ook bij het slagwerk had, en kreeg de jeugd steeds meer aandacht. Maar daar weet ondergetekende niet het fijne van. Andere flyer voor méér info hierover. Zijdelings kwamen de ZDM-ers wel in aanraking met de jeugdslagwerkers op hun jaarlijkse concert. En deze jeugdslagwerkers begonnen na ongeveer een jaar óók in de orkestklas. Van de orkestklas (C- orkest) stroomden ze door na het A-diploma naar het jeugdorkest (B orkest) of jeugdslagwerk. Na het B- diploma ontving het A- orkest ze met open armen. De leden van het A- orkest zorgden weer voor inspiratie bij de ZDM instrument verkenningen om de jeugd enthousiast te maken voor hun instrument! Zo is de cirkel weer rond. “The circle of music” zeg maar.
We zoomen wat verder in op het wel en wee van de orkestklas. Zoals gezegd jeugdige spelers, nét begonnen aan hun muzikale ontdekkingstocht op hun instrument. Ondergetekende ging de uitdaging aan om deze groep samen te laten spelen. Zelf niet geschoold op een blaas- of slaginstrument, maar wel met de opleiding Schoolmuziek op zak. Én een werkgever die er alles aan deed om de jeugd een podium te bieden. Gratis huur van een instrument. Hoge korting op het lesgeld van de muziekschool, gratis samenspeelklas én een fantastisch jeugdconcert ieder jaar. Maar daarover later meer. Dat gratis instrument werd door sommigen wat lichtvoetig opgevat. Na de orkestklas was het leuk om nog even te spelen op het schoolplein van de Jenaplan. Instrument buiten naast de fiets aan de zijkant van de Haarstraat (toen ingang) en om Da Capo heen, spelen maar.
Ondanks verschillende waarschuwingen van Marga dat die dure instrumenten onbeheerd buiten stonden, werd daar weinig op uit gedaan. Tot op een dag dat de instrumenten verdwenen bleken toen de heren besloten huiswaarts te keren. De omgeving werd afgezocht…. Niets. Met lood in de schoenen de ouders ingelicht. In het dorp rondgevraagd of iemand iets wist van die instrumenten……. Briefjes geschreven om overal rond te gaan hangen in het dorp. Voor na het weekend een afspraak gemaakt met de politie.Totdat één van de ouders Marga belde over het gebeurde. Zij kon de ouder snel gerust stellen en mede delen dat de instrumenten bij haar thuis lagen (een lesje voor de jonge muzikanten dus!). De ouders besloten mee te spelen, en nét voordat ze samen naar de politie zouden gaan werd de waarheid uit de doeken gedaan. Heel gedwee namen de leerlingen hun instrumenten de volgende week weer zélf mee naar huis!
Klonk het meteen fantastisch? Nee echt niet. Vond iedereen het even gemakkelijk … Nee zeker te weten niet. Maar hadden ze er plezier in en leerden ze er van…… Volgens mij de meesten wel. Al moest er soms het nodige kunst en vliegwerk plaatsvinden aan de partijen die de spelers aan konden. Oh jij hebt de fis nog niet gehad? En jij kunt nog geen hoge c spelen. Twee mollen ook nog niet in de les geleerd, en zestiende noten? Wat zijn dat?
Veel stukken werden dus “geschreven” op het niveau en de bezetting die we hadden. Dat wisselde elk jaar. Elk jaar mochten we ook in de kerk met kerst het Kindje wiegen begeleiden samen met de de ZDM. En deelnemen aan het jeugdconcert in Da Capo (zelfs een keer bij Spilman op de Parochiade spelen in 1995).Om nóg meer inspiratie te krijgen mochten ze een repetitie naast een muzikant zitten van het jeugd- of grote orkest! Hoe gaaf was dat!